Τσικουδιά (Ρακή)

Η Τσικουδιά στην Κρήτη , αυτό το διάφανο μυρωδάτο νέκταρ της Κρητικής Γης , είναι επί της ουσίας ένα «εργαλείο» Κοινωνικής Επικοινωνίας!

Περιέχει περίπου 37% αλκοόλ γεγονός που το κατατάσσει στην κατηγορία των πλέον δυνατών αλκοολούχων ποτών. Κάθε φθινόπωρο μετά τον τρύγο , διάφοροι εορτασμοί για το κρασί ξεκινούν σε όλη την Ελλάδα. Κατόπιν, σειρά έχει η παρασκευή της τσικουδιάς. Το έθιμο του ρακοκάζανου έγινε θεσμός από τον Ελευθέριο Βενιζέλο το 1920, οπότε και δόθηκαν ειδικές άδειες σε αγρότες με στόχο την οικονομική ενίσχυσή τους μέσα από την παραγωγή τσικουδιάς.

Ως πρώτη ύλη στο ρακοκάζανο μπαίνουν τα τσίκουδα ή στράφυλλα (πολτοποιημένα σταφύλια), απομεινάρια του πατήματος των σταφυλιών για να βγει ο μούστος. Καθώς το καζάνι αρχίζει να βράζει, σταγόνα σταγόνα αρχίζει να ρέει το πρώτο μέρος του αποστάγματος, η πρωτόρακη πολύ δυνατή ρακή, σκέτο οινόπνευμα. Όσο συνεχίζεται η απόσταξη, η τσικουδιά παίρνει τις σωστές αναλογίες και βαθμούς. Συνήθως το καζάνι «κλείνει» περίπου στους 18 βαθμούς.

Η μοσχοβολιστή ρακή, αχνιστή ακόμη, δίνει το σύνθημα για τρικούβερτο γλέντι. Η κρητική ρακή δεν είναι απλά ένα τοπικό προϊόν. Είναι η ταυτότητα μιας κουλτούρας και εκφράζει την κρητική φιλοξενία.